پس از مدت‌ها انتظار، بالاخره فرصت یافتیم تا جدیدترین نسخه از سری بازی‌های Doom، با عنوان Doom The Dark Ages، را تجربه کنیم. این بازی که به عنوان پیش‌درآمدی بر Doom (2016) و Doom Eternal عرضه شده، وعده سفری حماسی به دوران تاریک و جنگی بی‌سابقه علیه نیروهای جهنم را می‌دهد. با قدم گذاشتن در چکمه‌های خونین Doom Slayer، خود را در میان نبردی دیدم که ترکیبی منحصربه‌فرد از فانتزی تاریک و عناصر علمی-تخیلی را به تصویر می‌کشد.
داستان Doom The Dark Ages ما را به عصری قبل از وقایع Doom (2016) و Doom Eternal می‌برد، و به ریشه‌های خشم Doom Slayer و چگونگی تبدیل شدن او از آخرین امید یک پادشاهی به بزرگ‌ترین ترس جهنم می‌پردازد. این پیش‌درآمد، دوران اولیه‌ی نبرد ابدی بین بشریت (که در اینجا توسط نگهبانان شب و سنتینل‌ها روایت می‌شود) و ارتش‌های شیطانی جهنم را به تصویر می‌کشد، در حالی که موجودات مرموز مایکِر نیز نقش مهمی در این جنگ کیهانی ایفا می‌کنند. برخلاف روایت‌های اغلب مبهم نسخه‌های قبلی Doom، The Dark Ages رویکردی مستقیم‌تر را در پیش گرفته و با استفاده از تعداد بیشتری از صحنه‌های سینمایی با صداگذاری کامل، به گسترش داستان و معرفی شخصیت‌های بیشتر می‌پردازد.
داستان تلاش می‌کند تا خلأهای موجود در جهان Doom را پر کند و بینشی عمیق‌تر در مورد خشم Slayer و چگونگی ظهور او به عنوان یک اسطوره ارائه دهد. فضای بازی ترکیبی منحصربه‌فرد از فانتزی تاریک و علم است، یک “قرون وسطای تکنو” که در آن قلعه‌های قرون وسطایی و جادو در کنار فناوری پیشرفته‌ای مانند ربات‌های غول‌پیکر و سلاح‌های تغذیه‌شده با پلاسما وجود دارند. با وجود تمرکز بیشتر بر روایت و جنگی که در ابتدای بازی آغاز می‌شود، داستان عمدتاً حول محور درگیری‌های فوری می‌چرخد و ممکن است تمام سوالات عمیق‌تر در مورد Slayer و سرنوشت او را پاسخ ندهد. نکته قابل توجه، حضور همراهان انسانی است که نقش مهم‌تری در این داستان ایفا می‌کنند و حس یک جنگ بزرگ را القا می‌کنند که در آن شما در کنار بشریت علیه انبوه شیاطین می‌جنگید.
تجربه گیم‌پلی Doom The Dark Ages تغییر قابل توجهی را نسبت به نبردهای پرسرعت و آکروباتیک Doom Eternal نشان می‌دهد و به سبکی سنگین‌تر، زمینی‌تر و تاکتیکی‌تر متمایل می‌شود. Doom Slayer دیگر مانند یک جنگنده چابک نیست، بلکه بیشتر شبیه یک تانک زره‌پوش سنگین است، زیرا حذف پرش دوبل و ایردش بر رویکرد “بایست و بجنگ” تأکید دارد. مکانیک جدید و محوری در بازی Shield Saw است، ابزاری چندمنظوره که برای مسدود کردن، دفع حملات دشمن و همچنین برای مانورهای تهاجمی مانند سپر کوبیدن برای نزدیک شدن به دشمن یا پرتاب آن مانند یک بومرنگ مرگبار استفاده می‌شود.
دفع حملات نقش مهمی ایفا می‌کند و اغلب منجر به فرصت‌هایی برای ضدحملات قدرتمند می‌شود و بر زمان‌بندی دقیق و موقعیت‌گیری در نبرد تأکید می‌کند. در حالی که تحرک نسبت به نسخه‌های قبلی متفاوت است، Slayer همچنان به روش خود چابک است و حمله با سپر روشی سریع برای عبور و درگیری در سطوح اغلب بزرگ و باز میدان نبرد فراهم می‌کند. مدیریت منابع، اگرچه هنوز وجود دارد، اما به نظر می‌رسد نسبت به Doom Eternal کمتر مورد تأکید قرار گرفته است و مهمات گاهی از طریق حملات یا روش‌های دیگر دوباره پر می‌شوند. بازی رویکردی تاکتیکی‌تر را در نبرد تشویق می‌کند و بازیکنان را ملزم می‌کند تا اهداف را اولویت‌بندی کنند، نقاط ضعف دشمن (اغلب مرتبط با سپر) را درک کنند و از محیط به نفع خود استفاده کنند. نبرد تن به تن با معرفی سلاح‌های متمایز مانند شلاق و گرز، که هر کدام مسیرهای ارتقاء و کاربردهای استراتژیک خود را دارند، به طور قابل توجهی گسترش یافته است.
Doom The Dark Ages Slayer را با مجموعه‌ای وحشیانه از سلاح‌های آشنا و جدید مسلح می‌کند که همگی طراحی قرون وسطایی متمایزی دارند. سلاح‌های کلاسیک مانند شاتگان جنگی و سوپر شاتگان بازگشته‌اند و قدرت ضربه خود را با جلوه‌های بصری به‌روزرسانی شده ارائه می‌دهند. موارد جدید شامل Skullcrusher Pulverizer، سلاحی ویرانگر که جمجمه‌ها را به تکه‌های استخوان برای مهمات تبدیل می‌کند، و Reaver Chainshot، یک توپ متصل به زنجیر که قابلیت‌های کشندگی وحشیانه‌ای را ارائه می‌دهد. خود Shield Saw هم به عنوان یک ابزار دفاعی و هم به عنوان یک سلاح عمل می‌کند و قادر است دشمنان ضعیف‌تر را سر ببرد یا به طور مداوم شیاطین بزرگ‌تر را اره کند. نبرد با سلاح‌هایی مانند شلاق و گرز، که سرعت و آسیب متفاوتی را ارائه می‌دهند، و حتی مشت‌های دستکش‌پوش Slayer با جلوه‌های زنجیره‌ای رعد و برق، از جذابیت‌های گیم پلی خشن بازی هستند.
Slayer همچنین به قابلیت‌های قدرتمندی دسترسی پیدا می‌کند، از جمله حمله با سپر برای عبور و درگیری سریع، و توانایی پرتاب Shield Saw مانند یک بومرنگ مرگبار. ارتقاء سلاح‌ها امکان سفارشی‌سازی و هم‌افزایی بین سلاح‌ها و قابلیت‌های مختلف را فراهم می‌کند و اثربخشی آنها را در نبرد افزایش می‌دهد. نکته قابل توجه، عدم وجود حالت‌های آتش ثانویه سنتی برای سلاح‌ها است، زیرا کلیک راست اکنون به Shield Saw اختصاص داده شده است، که نشان‌دهنده تمرکز طراحی بر مکانیک‌های سپر جدید است.
Doom The Dark Ages Slayer را در برابر انبوهی وسیع و متنوع از دشمنان شیطانی قرار می‌دهد، از جمله چهره‌های آشنا و دشمنان وحشتناک جدید. شیاطین کلاسیک Doom مانند ایمپ‌ها، شوالیه‌های جهنمی، مانکوبی‌ها، آراکناترون‌ها و حتی سایبردمون بازگشته‌اند، اغلب با طراحی‌های به‌روزرسانی شده و ترفندهای جدید برای نگه داشتن بازیکنان در حالت آماده‌باش. دشمنان جدید شامل Pinky Rider، یک شیطان Pinky با یک کماندار سوار، و یک نوع Cacodemon جدید از قلمرو کیهانی شبح‌آلود است. بازی همچنین شاهد بازگشت Vagary آزاردهنده از Doom 3 است که اکنون به عنوان یک مینی‌باس ظاهر می‌شود. تعداد دشمنانی که به طور همزمان با آنها روبرو می‌شوید به طور قابل توجهی افزایش یافته است و منجر به سناریوهای نبرد بی‌نظم و طاقت‌فرسا می‌شود که در آن اولویت‌بندی اهداف استراتژیک بسیار مهم است.
بسیاری از دشمنان اکنون حملات کدگذاری شده با رنگ دارند، با پرتابه‌های سبز رنگ که فرصت‌هایی را برای دفع با Shield Saw نشان می‌دهند، و یک نشانه بصری برای استفاده از مکانیک‌های نبرد جدید اضافه می‌کنند. انواع سخت‌تر دشمنان، معروف به قهرمانان، چالش و پاداش بیشتری را برای شکست آنها ارائه می‌دهند و بازیکنان را تشویق می‌کنند تا مهارت‌های خود را تقویت کنند. فهرست دشمنان همچنین شامل باس‌های هیولایی مانند شاهزاده اهزراک و یک تایتان عظیم و شبیه کثولو است.
طراحی مراحل در Doom The Dark Ages از راهروهای اغلب خطی نسخه‌های قبلی فاصله گرفته و محیط‌های بزرگ‌تر و بازتری را ارائه می‌دهد که به عنوان میدان‌های نبرد مانند، حس بزرگی و آزادی بیشتری می‌دهند. برخی از مراحل ساختار “نیمه جهان باز” یا “sandbox” را اتخاذ می‌کنند و به بازیکنان اجازه می‌دهند تا اهداف را به صورت غیر خطی انجام دهند و با سرعت خود به کاوش بپردازند و اسرار، آیتم‌ها و چالش‌های اختیاری را کشف کنند. بازی دارای طیف متنوعی از محیط‌ها است، از قلعه‌های قرون وسطایی با مضمون علمی-تخیلی و آهنگرهای باستانی گرفته تا قلمروهای کیهانی الهام گرفته از لاوکرافت و اعماق آتشین جهنم، که تنوع بصری و انسجام موضوعی را با فضای “قرون وسطای تکنو” فراهم می‌کند.
در حالی که مراحل بزرگ‌تر هستند، ممکن است گاهی اوقات در مقایسه با طراحی‌های پیچیده Doom Eternal، خالی یا ساده به نظر برسند، با اسراری که آشکارتر هستند و معماهایی که کمتر چالش‌برانگیز هستند. Shield Saw از طریق پازل‌های محیطی در طراحی مراحل ادغام شده است و بازیکنان را ملزم می‌کند تا از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن برای دستکاری اشیاء و دسترسی به مناطق جدید استفاده کنند. علیرغم ماهیت بازتر برخی از مراحل، حلقه اصلی گیم‌پلی همچنان حول محور درگیری‌های شدید نبرد در اتاق‌های کشتار می‌چرخد که از طریق کاوش و حل معماهای سبک به هم متصل می‌شوند. بازگشت Automap به ناوبری در محیط‌های بزرگ‌تر و به‌هم‌پیوسته‌تر کمک می‌کند و کاوش کامل برای یافتن آیتم‌ها و اسرار پنهان را تشویق می‌کند.
Doom The Dark Ages بخش‌های گیم‌پلی خاصی را معرفی می‌کند که در آن Slayer می‌تواند یک مکای غول‌پیکر آتلان را هدایت کند و یک اژدهای سایبرنتیک وحشتناک را سوار شود و با این روش تغییری در سرعت و وسعت، نسبت به نبردهای استاندارد پیاده ارائه دهد. هدایت مکا آتلان امکان حملات قدرتمند علیه تایتان‌های به اندازه ساختمان را فراهم می‌کند و حس نیروی ویرانگر بودن را القا می‌کند. سوار شدن بر اژدها امکان عبور هوایی در مناظر وسیع و درگیری در نبردهای هوایی با کشتی‌های هوایی جهنمی را فراهم می‌کند، که اغلب شامل جاخالی دادن حملات و رها کردن ضدحملات قدرتمند مانند موشک یا نفس آتشین اژدها می‌شود. در حالی که این بخش‌ها از نظر بصری چشمگیر هستند و لحظات دیدنی را ارائه می‌دهند، گاها ممکن است عمق و ظرافت نبرد اصلی را نداشته باشند و تا حدودی ساده به نظر برسند. مکانیک‌های گیم‌پلی در این بخش‌ها اغلب با حلقه اصلی Doom متفاوت است و بیشتر بر جاخالی دادن، حملات زمان‌بندی شده و توانایی‌های ویژه تمرکز دارد تا بر تیراندازی سریع و مدیریت منابع.
Doom The Dark Ages از یک سبک هنری بصری خیره‌کننده برخوردار است که به طرز ماهرانه‌ای تاریکی وحشتناک دوران قرون وسطی را با عناصر علمی-تخیلی آینده‌نگرانه و شیطانی ترکیب می‌کند و یک زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد و جذاب ایجاد می‌کند. محیط‌ها غنی از جزئیات و متنوع هستند، از معماری گوتیک ویران شده و جنگل‌های وهم‌آلود گرفته تا مناظر جهنمی مملو از گدازه و ساختارهای عظیم قلمرو کیهانی الهام گرفته از لاوکرافت. گرافیک بازی مخصوصا روی PC و پلی‌استیشن 5 پرو، به شدت قابل تحسین است و عملکرد روانی را حتی در میان اکشن و خونریزی شدید ارائه می‌دهد و از افت فریم و مشکلات بصری خبری نیست. طراحی‌های دشمنان اغلب گروتسک و تخیلی هستند و از هنر آلبوم‌های هوی متال کلاسیک الهام می‌گیرند و شیاطین آشنا را متناسب با فضای تاریک‌تر و قرون وسطایی بازسازی می‌کنند. سلاح‌ها نیز این ترکیب سبک‌ها را منعکس می‌کنند، با سلاح‌های گرم آشنا که یک طراحی بصری الهام گرفته از قرون وسطی دریافت می‌کنند، در حالی که سلاح‌های جدید ماهیت وحشیانه و فانتزی محیط را در بر می‌گیرند.
در حالی که میک گوردون، آهنگساز مشهور بازی‌های مدرن Doom قبلی، برای The Dark Ages بازنگشته است، موسیقی متن، همچنان یک پس‌زمینه موسیقی سنگین و شدید برای اکشن شیطان‌کشی ارائه می‌دهد. موسیقی عمدتاً هوی متال است که با لحن و شدت فرنچایز مطابقت دارد، اما با صدایی بالقوه خام‌تر که با فضای قرون وسطایی همخوانی دارد. طراحی صدا، به ویژه صدای شلیک سلاح‌ها، به دلیل تأثیر و مشارکت قابل توجه آن در حس کلی قدرت و تخریب بسیار قابل تحسین است. جلوه‌های صوتی ظریف‌تر نیز حس غرق شدن در بازی را افزایش می‌دهند و عمق را به دنیای بازی فراتر از صدای نبرد اضافه می‌کنند.
Doom The Dark Ages یک تجربه‌ی درجه سختی بسیار قابل تنظیم را ارائه می‌دهد که دارای سطوح دشواری از پیش تعیین شده متعدد و طیف گسترده‌ای از پارامترهای قابل تنظیم است. بازیکنان می‌توانند جنبه‌هایی مانند آسیب دشمن، سلامت بازیکن، پنجره‌های زمان‌بندی دفع، سرعت پرتابه‌ها و حتی سرعت کلی بازی را تنظیم کنند تا چالش را متناسب با سطح مهارت و ترجیحات خود تنظیم کنند. زمان‌بندی دفع برای مکانیک جدید Shield Saw به طور پیش‌فرض مقداری ساده است، اما می‌تواند برای تجربه‌ای چالش‌برانگیزتر تنظیم شود. برای کسانی که سرعت بالای Doom Eternal را می‌خواهند، گزینه افزایش قابل توجه سرعت بازی نیز در دسترس است.
Doom The Dark Ages یک تغییر قابل توجه از نبردهای سریع و بسیار متحرک Doom Eternal است و به تجربه‌ای سنگین‌تر، زمینی‌تر و تاکتیکی‌تر با محوریت Shield Saw جدید و مکانیک‌های نبرد تن به تن متمایل می‌شود. ترکیب منحصربه‌فرد عناصر قرون وسطایی و علمی-تخیلی در فضا و سلاح‌های بازی، آن را از هر دو نسخه قبلی متمایز می‌کند و یک تجربه بصری و روایی تازه را در جهان Doom ارائه می‌دهد.در نهایت باید گفت مثل همیشه id Software یک تجربه‌ی بی نظیر و کم نقص خلق کرده است که به سادگی می‌تواند یکی از شانس‌های اصلی عنوان برترین بازی سال 2025 باشد.
