در مصاحبه‌ای اخیر، الیزابت ماس، بازیگر شناخته‌شده، فاش کرد که به بازگشت برای احیای سریال Mad Men پاسخ مثبت خواهد داد. اگرچه احساسات او قابل درک است، اما امیدواریم این پروژه‌ی بالقوه هرگز به واقعیت نپیوندد. Mad Men اولین بار در سال ۲۰۰۷ پخش شد و به مدت هفت فصل موفق روی آنتن شبکه‌ی AMC بود. داستان سریال در دهه‌ی ۱۹۶۰ نیویورک سیتی می‌گذرد و ماجراهای دان دریپر، یک مدیر تبلیغاتی ماهر را دنبال می‌کند که باید بین شغل پرمخاطره، زندگی شخصی آشفته و پادفرهنگ در حال ظهور در آمریکا تعادل برقرار کند. الیزابت ماس نقش پگی اولسون را ایفا می‌کند، منشی جاه‌طلبی که در نهایت خودش به جایگاهی در دنیای تبلیغات دست می‌یابد.
ماس اخیراً در برنامه‌ی !Watch What Happens Live با اندی کوهن حضور یافت و توضیح داد که نه تنها برای بازگشت به Mad Men مشتاق است، بلکه تقریباً قطعی است که به آن پاسخ مثبت خواهد داد. دلیل او این است که به عنوان یک بازیگر، دوست ندارد نقش‌های مورد علاقه‌اش را پشت سر بگذارد. او معتقد است Mad Men یکی از بهترین پروژه‌هایی است که تا به حال در آن حضور داشته، بنابراین بازگشت به نقش پگی برایش امری بدیهی است. البته، اظهارات ماس به معنای تأیید هیچ‌گونه احیای Mad Men نیست، و این خبر خوبی است، به خصوص با توجه به پایان‌بندی بی‌نقص سریال.
پایان‌بندی نزدیک به کمال Mad Men
هالیوود عاشق بازگرداندن پروژه‌های محبوب است، اما Mad Men سریالی است که نباید احیا شود. در طول هفت فصل، مخاطبان شاهد دست و پنجه نرم کردن دان با مسائل بی‌شماری بودند؛ از تغییر برند شرکت‌ها و اختلافات زناشویی گرفته تا معضلات اجتماعی و خاطرات آسیب‌زا. همه‌ی این‌ها در فصل پایانی قدرتمند به اوج خود رسید، جایی که دان سرانجام مجبور شد با تغییراتی که سال‌ها در حال وقوع بود، روبرو شود. در قسمت آخر، دان از زندگی‌اش فرار کرده و خود را در یک خلوتگاه معنوی می‌یابد، جایی که به نظر می‌رسد سرانجام به آرامشی نسبی دست پیدا می‌کند.
پایان مبهم Mad Men بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت آن بود
از بسیاری جهات، اپیزود پایانی با عنوان “Person to Person” پایانی ایده‌آل برای Mad Men بود. نه تنها دان توانست از قفس طلایی خود در خانه و محل کار رها شود، بلکه شخصیت‌های دیگر نیز به آرامش رسیدند. پگی شغلی را که لیاقتش را داشت به دست آورد، جون توانست شرکت خودش را راه‌اندازی کند و پیت به طور کامل صنعت تبلیغات را ترک کرد. علاوه بر این، صحنه‌ی پایانی به آینده‌ای مبهم اشاره داشت که کاملاً با ذات Mad Men و شخصیت دان همخوانی داشت. وقتی خلوتگاه معنوی او به تبلیغ نمادین کوکاکولا در سال ۱۹۷۱ تبدیل می‌شود، مخاطبان به این فکر فرو می‌روند که آیا این تحول درونی، دان را دوباره به دنیای تبلیغات بازمی‌گرداند یا خیر.
Mad Men دقیقاً در زمان مناسب به پایان رسید
یکی دیگر از دلایلی که احیای Mad Men توصیه نمی‌شود این است که پایان سریال یک دایره‌ی کامل را ترسیم کرد. فصل اول در سال ۱۹۶۰ آغاز شد، زمانی که سنت‌های خشک دهه‌ی ۱۹۵۰ هنوز محبوب بودند، اما به آرامی جای خود را به ایده‌آل‌های جدید می‌دادند. فصل هفتم Mad Men در سال ۱۹۶۹، تقریباً یک دهه بعد، به پایان رسید. برای کسانی که سریال را دیده‌اند، گفتن اینکه تحول از فصل ۱ تا ۷ شگفت‌انگیز است، حق مطلب را ادا نمی‌کند. لباس‌ها، محیط‌ها، ایده‌آل‌ها و جامعه همگی تغییر کرده‌اند. به این ترتیب، Mad Men به شکلی بی‌نقص، آشفتگی دهه‌ی ۱۹۶۰ را به تصویر می‌کشد.
دوره‌ی زمانی Mad Men برای داستان ضروری است
اگر Mad Men احیا شود، این نمایش کامل دهه‌ی ۱۹۶۰ خدشه‌دار خواهد شد. دوره‌ی زمانی Mad Men فقط یک پس‌زمینه‌ی زیبا نیست، بلکه برای کل داستان نقشی حیاتی دارد. از نگاه دان، بینندگان می‌بینند که چگونه ترومای خاموش و انتظارات بالای دهه‌ی ۱۹۵۰ جای خود را به بیان آزاد و زوال هنجارهای اجتماعی خاص دادند. ازدواج دان از تصویری بی‌نقص به رابطه‌ای پر از مشکل و علنی تبدیل می‌شود. پگی از یک منشی نامرئی به یک زن شاغل با دیدگاه‌های قوی تکامل می‌یابد. اگر Mad Men احیا شود، این بازنمایی بی‌نقص از دهه‌ی ۱۹۶۰ لکه‌دار خواهد شد. داستان کمتر درباره‌ی شخصیت‌های Mad Men به طور کلی است و بیشتر درباره‌ی تجربیات آن‌ها در این دهه‌ی خاص است.
در صورت احیای Mad Men چه اتفاقی ممکن است رخ دهد؟
البته، چه مخاطبان دوست داشته باشند یا نه، احیای Mad Men ممکن است اتفاق بیفتد و راستش را بخواهید، مسیرهای زیادی برای ادامه وجود دارد. واضح‌ترین ایده بازگشت به شخصیت‌های اصلی در سال ۱۹۷۹، ده سال پس از پایان Mad Men است. همچنین احتمال ساخت یک سریال اسپین‌آف با محوریت شخصیت‌های محبوبی مانند جون یا سالی وجود دارد. یک پروژه‌ی جدید حتی می‌تواند Mad Men را به یک سریال آنتولوژی تبدیل کند، جایی که مجموعه‌ای جدید از شخصیت‌ها در دهه‌ای جدید وجود دارند، اما بخشی از همان جهان Mad Men هستند و شاهد حضور افتخاری و اشاراتی به بازیگران اصلی خواهیم بود.
باید سریال‌های بیشتری شبیه Mad Men ساخته شود
هرچقدر هم که احیای Mad Men نوستالژیک باشد، گزینه‌ی بهتر این است که به سادگی یک سریال تلویزیونی جدید ساخته شود که همان حس و حال Mad Men را القا کند. در راستای ایده‌ی آنتولوژی، تهیه‌کنندگان می‌توانند سریال دیگری با محوریت یک نوع شغل خاص در یک دوره‌ی مشخص از تاریخ آمریکا بسازند. سریال‌هایی مانند The Marvelous Mrs. Maisel این کار را با موفقیت انجام داده‌اند، بنابراین دلیلی وجود ندارد که سریال دیگری نتواند این کار را بکند. شاید پرداختن به تاجران وال استریت در دهه‌ی ۱۹۸۰، یا چیزی مشابه، راهی برای ادای احترام به Mad Men بدون خدشه‌دار کردن یکپارچگی سریال اصلی باشد.
آیا احیای Mad Men محتمل است؟
در حال حاضر، هیچ خبری مبنی بر احیای Mad Men منتشر نشده است. پتانسیل آن قطعاً وجود دارد، اما هیچ‌کس به طور قطعی این سریال را با هدف بازگرداندن آن انتخاب نکرده است. با این حال، Mad Men مطمئناً می‌تواند در آینده‌ی نزدیک بازگردد. مانند ماس، کیرنان شیپکا (بازیگر نقش سالی دریپر) نیز علناً علاقه‌ی خود را برای بازگشت به شخصیتش در Mad Men ابراز کرده است و مشخص نیست نظر سایر بازیگران چه باشد. جان هم (بازیگر نقش دان دریپر) به نظر می‌رسد کمتر از این ایده هیجان‌زده است، اما این احتمالاً مانع ساخت یک اسپین‌آف درباره پگی یا دنباله‌ای با محوریت سالی در لس آنجلس نخواهد شد.
اظهارات الیزابت ماس می‌تواند راه را باز کند
اظهارات ماس احتمال احیای Mad Men را بیشتر می‌کند. با بیان آشکار تمایلش برای بازگشت به Mad Men، تهیه‌کنندگان ممکن است شروع به بررسی این گزینه کنند. علاوه بر این، مخاطبانی که به این نوع پروژه علاقه‌مند هستند نیز ممکن است شروع به حمایت از آن کنند. مصاحبه‌ی اخیر ماس به هیچ وجه تضمینی نیست، اما وقتی ایده‌ای در ذهن کسی کاشته می‌شود، می‌تواند به چیزی بزرگ تبدیل شود. در نهایت، به نظر می‌رسد احیای Mad Men برخلاف هدف اصلی سریال خواهد بود، اما راه‌هایی وجود دارد که بازگشت بالقوه‌ی آن را جذاب‌تر از صرفاً بازبینی همان شخصیت‌های قدیمی کرد.
